توضیح اعیاد و احزان در تقویم بیانی
میلاد مسعود حضرت نقطه اوّل محرم سال 1236 هجری
بوده که مصادف میشود با اول ماه شرف سال 30 ماقبل تاریخ بدیع (بیانی). مأخد: کتاب
بین الحرمین: «و انّه لعبد ولد فی یوم اوّل المحرم من سنة 1236».
عید فطر – مبدأ تاریخ بدیع : چهارشنبه پنجم جیم اول
1266 هجری یا 1276 بعثت مصادف با 29 اسفند 1228 شمسی مصادف با 20 مارس سال 1850
میلادی.
مأخذ: پنج شأن : «هذا یوم اربعاء الخامس من شهر جیم الاول
من سنة 1276 عن بعثته فرقانیة ... هذا یوم الاول من شهر البهاء من سنة الابد.»
« سمی یوم الاول بیوم الله عزّ و جلّ انّه یوم قد اظهرالله
فی لیلة عرش الحقیقة و جعل الله اعظم ایّامه و هو یوم التوحید لله تعالی قد قرأت
فیه اننی انا الله لا اله الا انا الارفع
الارفع فلتقرؤن. قد جعل الله من ذلک الیوم تسعة عشد شهراً و کل شهر تسعة
عشر یوماً و بداء الحساب من ذلک الیوم لانه اول سنة لایبدل الا بامر من یظهره الله
ارتفع و امتنع قدره. »
ترجمه: روز اول سال را یوم الله نامیده زیرا آن روزی است که
در شب آن خداوند مظهر نفس خود را ظاهر کدر و آن را بزرکترین روزهای سال قرار داد.
وآن روز توحید است برای خدای بزرگ. به تحقیق من آن روز آیه :" اننی انا الله
لا اله الا انا الارفع الارفع" را
خواندم پس شما نیز انرا بخوانید.
عید مرآتیت : « و لتجعلن یوم السادس من شهر
الجلال عیداً لاولکم و آخرکم و ظاهرکم و باطنکم کما حبل الله ذلک لکم عیداً فی
البیان لعلکم تشکرون. قل ذلک عید ماجعل الله من لسان نفسه فی البیان لمرآت ذاته
... و عیدوا و ذلک الیوم بعد کل نیروز و
احسبوا من اول العید الی یوم الخامس والعشرون و اجعلوا ذلک عید الغدیر و النیروز
الحقیقی و یوم الاجتلال و الارتفاع.»
ترجمه بالا: روز ششم ماه جلال را برای اول و آخر و ظاهر و
باطن خود قرار دهید همانطوری که خداوند آنرا برای شما در بیان عید قرار داده که
شاید سپاسگزار باشید. بگو همانا آن عیدی است که خداوند آنرا از زبان نفس خود برای
شما در بیان مقرر داشته عید بگیرید و آنروز را بعد ازبیست و پنج روزاز هر نوروزی
حساب کنید و آنرا عید غدیر و نوروز حقیقی و روز باشکوه قرار دهید. مأخذ از کتاب
بهاج از حضرت ثمره.
عید بشارت: جمعه 19 محرم 1281 مصادف با روز
پنجم از ماه نهم از سال 14 بیانی. مأخذ: «
فقد جعل الله لیلة التی رجعن الی لیلة تبشیر و یومها عید البشارة من لدی الله .. »
ترجمه: پس به تحقیق خداوند آن شبی را که نزد من بازگشتی شب
مژده دادن و روزش را عید بشارت قرار داد.
ذلک الیوم الجمعه 19 من شهر الحرام .. ان فی یوم الذی حضرت
هنالک کنّا فی احتزان یومئذ و بعد ذلک ابتهجنا .. »
ترجمه: آن روز جمعه 19 محرم است همانا روزی که نزد ما آمدی
در حزن بودیم و پس از آن شادمان شدیم ....
عید قدس الأزل: شب سه شنبه هفتم جیم ثانی 1281
مصادف با هشتم ماه شرف (16) از سال پانزدهم. مأخذ : ان هذا یوم مبارک حیث کان
الوحید وحیداً فی الالف والهاء – قد اتبعوا سبیل ابلیس فی الظلام یومئذ و اتبعوا
لوسواس الخنّاس و هم لایشعرون»
امروز روزی است مبارک زیرا که ازل وحید در شهر ادرنه تنها
مانده زیرا آنان (بابیّه) از راه ابلیس و وسوسه خناس پیروی کردند در حالی که نمی
فهمند.
تاریخ نزول: فی لیلة الثلثاء و اللیلة الفضال قد ظهر سرّ
الأمر و طلعت آثار المقدسة من شجرة الأزلیة و لیله لیلة القدر و یومه عیدالأکبر و
هذه لیلة السابع من شهر جیم الثانی فی سنة الاحدی و الثمانون بعد الالف والهاتین
من بعثته الفرقانیه ای الهجرة بعد ماقضت عن اللیل ثلثه ارباع»
کتاب قدس الأزل.
طلوع حضرت قدوس: 20 رمضان سال 1263 هجری مصادف با
دوم ماه اسماء (9) سال سوم ما قبل تاریخ بیانی. مأخذ: قول حضرت قدوس در اثار
القدوسیه : « الحمدالله قدو فی الجماله ما قد اعهد من قبل علی نفسه و اظهره فی یوم
العاشر من العشر الثانی من الشهر الاکبر..»
قول حضرت ثمره: « بیستم رمضان طلوع حضرت قدوس است. » (از
روی تقویم خودشان).
در وقایع میمیه امده: « تا آنکه در سنه 1263 حضرت قدوس به
خراسان تشریف فرما شدند چندی بعد اظهار امر خود را فرمودند. .. جناب اسم الله
الاول در سال 1263 عازم ماکو شدند جهت دیدار محبوبش، در بازگشت مأمور میشوند از
مازندران عازم خراسان شوند. در مازندران خدمت حضرت قدوس میرسند. روز اول در صدر
مجلس مینشینند ولی در روز دوم در پائین دست ایشان.»
عید ابتهاج: شنبه هشتم شعبان سال 1281 مصادف
با دوازدهم ماه علاء (19) از سال 18 بدیع. مأخد: « تلک لیلة الجلال من ذلک الشهر
حیث قد جعل الله ذلک الیوم یوم ابتهاج و سروز و تلک لیلة الابتهاج لما ان ذلک کتاب
البهاج و فیه البهجة والابتهاج من الله ... تلک لیلة الثامن من ذلک الشهر الشین
المعظم ... شهد الله انه لا اله الا هو و ان ذلک البهاج النقطة الازل، ابتهج ربّه
و اظهر ماقدر الله له من الابتهاج تلقاء نفسه و جاهد فی سبیله بما استطاع، کذلک
یشهد الله علیه فی هذه اللیلة ثم الکتاب و ابتهجوا بذک البهاج یومئذ ان لاتیأ سوا
لما قضی بینکم من الامر ..»
ترجمه: شب شنبه هشتم ماه شعبان است که خداوند آن شب و روز
را عید ابتهاج قرار داده وطرا که آن کتاب بهاج است که شادمانی خداوندی در اوست
گواهی داده خداوند به اینکه نیست خدایی جز او و اینکه آن بهاج (صبح ازل) نقطه ازل،
به پروردگارش شادمان گشت و به اندازه ای که خداوند مقدر کرده بود برایش از شادی در
برابر نفس او در این شب و روز آن گواهی میدهد. امروز شما نیز به آیات خداوند در
این کتاب بهاج ایمان آورید و هم صدا با این بهاج (مرأت ازل) اظهار شادمانی کنید به
خاطر نزول آن و از رخدادهای این ظهور، مفاسد مدعای کاذب نومید مباشید.»
عید جمع: جمعه 13 جیم ثانی 1287 مصادف با
دوازدهم ماه قول (14) از سال 21 بدیع. مأخذ: کتاب جمع.
عید پنجاهه: نزول کتاب لحظات : دوشنبه 21
شوال 1315 مصادف با 19 ماه مشیت (11) از سال 49 بدیع.
شهادت جناب باب الباب: ایشان ملقب به قدّور،
قیوم، سلطان منصور، سیدالشهداء ، اسم الله الاول ، سیّد علی نیز میباشند. نهم عین الاول سال 1265 (5/1 ساعت به طلوع
آفتاب مانده) دار فانی را وداع گفتند. (نقطة الکاف) مصادف با نهم ماه سلطان از سال
دوم ماقبل تاریخ بیانی. روز آن در وقایع مازندارن و طبرسی شنبه ذکر شده.
شهادت حضرت قدوس : حدیث از حضرت علی امیرالمؤمنین
(ع) العجب ثم العجب بین جمادی و رجب ... این قائم حضرت قدوس بودند که شهادت و امر
انقضاء امر ایشان در شب آخر جمادی و اول رجب بوده (نقطة الکاف). غروب روز چهارشنبه
29 جمادی الثانی و آغاز شب پنجشنبه اول رجب رخ داده ( نقطة الکاف) . این تاریخ
مصادف است با پنجم ماه عظمت (4) از سال اول بدیع.
شهادت جناب وحید اکبر: روز شنبه 28 شعبان سال
1266 برابر با 9 ژوئن سال 1850 میلادی مصادف با 17 ماه رحمت (6) از سال اول بدیع.
شهادت حضرت حجت زنجانی: سه شنبه 19 صفر 1267
هجری ، 2 ساعت به ظهر مانده (تاریخ زنجان). مصادف است با 2 دی 1229 شمسی و 23
دسامبر 1850 میلادی و 13 ماه مسائل (15) از سال اول بدیع.
شهادت حضرت طاهره و شهدای تهران : 30 ذی القعده 1268 هجری
(وقایع روزنامع اتفاقیّه) برابر با 24 شهریور سال 1231 شمسی مصادف با 15 سپتامبر
1852 میلادی و مصادف با 18 ماه عزت (10) از سال سوم بدیع.
صعود حضرت ثمره (ع) : ساعت 7 صبح روز دوشنبه 11 جیم
اول 1330 هجری برابر با 9 اردیبهشت سال 1291 شمسی برابر با 29 اپریل سال 1912 و
برابر با 1 ماه شهر السلطان (17) از سال 63 بدیع (به تصریح مرحوم جلال ازل)
شهادت جناب ملاعلی بسطامی: هنوز بدست نیامده است.
بازگشت به صفحه اصلی
مقدمه ای بر تقویم بیانی