مقام نقطه بر اساس علم حروف

بسم الله الامنع الاقدس

از الواح حضرت اعلی در خصوص مقام نقطه

مقدمه
لوح جاری از الواح حضرت نقطه اولی میباشد که در خصوص مقام نقطه و موافقت آن با علم حروف است. این لوح در سالهای بسیار قبل توسط یکی از مؤمنین أئین بیان نسخه بردری شده بوده ولی اکنون نسخه اصل آن در دسترس نمیباشد.

متن عربی:
جواب مسئله شیخ ناصرالدین الکربلائی عام 1264
بسم العلی العظیم الاکبر الارفع الاظهر... قد تجلی لطلعة النقطة بطلعة الالف فی سره و طلعة الباء فی علانیّته لیطرز کل الحروف بجواهر اطراز طرز بدایع انوار اصناف بدایع قدرته... هاء ظاهر کمال طلعة و باب باطن لعلوّ قدرته و لذا کل یقولون لا اله الا هو و یقول کل محمد عبده و رسوله و علی و الائمة مظاهر قدرته و الاسم المکنون المخزون المصون اسرار ممکن عزته فتبارک صنع ربی ما اعظم و تعالی جدّ ربی ما اکبره و انّه کما هو علیه فی عزّ الازل و جلال الابد لن یعرف بالعدد و لی یوصف بالاحد و هو الواحد الفرد الاحد القیوم الصمد ... ان قلت انّک انت انت طرزت طلعة فوادی ابداعک و هی منقطعة عنک بانشاء ها عن جنابک و ان قلت له له نفسانیّتی بحدود الهندسة بذکر النیّات فی سرّه و الوحدة الغیبیة فی علانیته و یثبت بذاتک توحیدک الظاهر عن جلال کبریائیّتک فی بیت عصی(170) و بیت قدوس (170) و بیت عصی(170) و بیت نقی و اثباتین و اثنین یدل علی احد قیوم سبحانک رب بذلک یظهر اسمک المخزون و هو الرفیع المستغیث المکنون سبحانک سبحانک رب کل الامر من عندک علی حد سواء ... بلی و ان الله قد خلق محمدا و آل محمد من شجرة الاحدیّة و ان صورتها فی هندسة ای قیومیّة هو الالف الظاهر بعد النقطة و لقد فصل فی کثیر من اشاراتنا بان الالف اول ذکره هو العشرة(10) و هو الحب الاول محمد و اخره الف و معناه و هو اربعة الفات فی عدة الظهور .... و ان اول بحر قد خلق الله فی جواهر العماء و کافور الثناء مثله فی الحروف هو بحر الهاء و ان کلمة هو مثلث القدوس العصی و العصی و ان سره هم الالف بین الاثنین(212) و جسده هو الالف بین البائین (ب ا ب) ذلک اول بحر قد خلق الله محمد و آل محمد لم یکن اصغر منه و الطف ولا اکبر عنه و اعظم و هو بحر الازل کلما نسب الیه نفسه لا غیره و ان آخره الذی هو البحر الاعظم المحیط فی اسماء الله عز و جل و هو المستغیث هندسة فی آخر الکثره مثل اول الوحدة الف واثنین اثنین لم یخلق الله اعظم من ذلک البحر الاحاطة و القدرة و الجلال و العظمة و لا فی الوحدة اول البحر و لذا ان الاول صورته ه و الاخرصورته ه حین الجمع لم یر فی طلعة الاول الاالرب لان هندسته هکذا 202 و لا فی طلعة الاخر الانفس الاول الاّ ان النقطة صار الف( ا ) کذلک قد ابدع الله شجرة الاحدیة و ان الاول مراتب الذکر فی نفس الشجرة هو نقس الحب عشرة ( 10 ) ثم هو(11) احدی عشر ثم دیموم( 100) مائة ثم عال (101) احدی و مائة ثم علی (110) مائة و عشر ثم اعلی (111) مائة و احدی عشر ثم الف (1000) و هو المظلل(1011) تلک المراتب الغیب المشیّة و الاراده والقدروالقضاء و الاذن و الاجل و الکتاب اعنی محمد و علی و فاطمة و الحسن و الحسین و جعفر و موسی و اذا نزلت تلک السبعة فی مکمن الغیبة الی مطلع الشهادة هنالک مراتب سبعة مثل تلک السبعة بالاف الواحد من دون الاثنین و ان اخره یظهر اربعة الفات شکل دائرة الایقغ(1111) و نفس الظهور فی باب هنالک یظهر من اربعة الف کلمات مفیدة علی المعنی البدایة و النهایة تقرء اربع الفات هو علی علی هو باب ظاهر هو علی و علی ظاهر هو باب تلک اربعة من هذه السبعة و الثلاثة محتجبة فی نفس الظهور و من یطلع علی دایرة الایقغ و حکمه ینزل الف فی اربعة عشر منازل لیقدر ان یستشهد علی شمس الظهور فی آخرالمنازل باربعة الف و هو الالف و معناه لا غیر ذلک لان عدة الالف ماة و احد عشر(1111) و معناه الف او اقترن الالف بتلک الثلاثة تطلع شمس الظهور من تحت حجاب الغافل و یستشرق علی ما فی السموات و ما فی الارض بنفس الظهور و ان من ینظر باحقیقة فی ارواح الحروف بالهندسة الابجدیة تری الکل اثنین الف و کلهم هو و کلهم علیّ و کلهم علیّ و کلهم هو انظر فی عدة اسم الاول محمد صورته هکذا 92 اذا اقترن الاثنین لم تر الا احدی عشر و کذلک علی هو اذا یجمع هندسة هو یرقم احدی عشر و اما الحسن هو العشر و انما الحسین هو احدی عشر و انما الالف الناقص فی امس الحسن لانه نزل علی رسول الله و انه لابد ان یکون عشرة لان رتبة الاول کما یثبت فی محله هو الحب و انه اذا کرّر یظهر الودود کما یظهر من هندسة اسم الرسول هکذا م(4) ح (8) م (4) د (4) یظهر عشرین عدة و العشرین کلمة الودود و لذا شابه الحسن برسول الله و الحسین بعلیّ و انما الجعفر مع کثرة عدة اسم هو علیّ لان صورته هکذا 353 و ان عند الجمع هو احدی عشر و ان موسی لما وقع فی رتبة الکتاب صار هندسة الحسین الجمع سبعة عشر و هو عدة النقطه فی اربعة عشرمنازل لکن علی صورة الوحدة لم یکن هندسته الا هیکل اسم القدوس فی منتهی العروج و البهی فی اوله (17=170) لذا لما سجن و کشف ایة الحجب عن امرئته التی دخلت سجدت للله فقالت قدوس قدوس ای ان یرجع الی محلها و ان ذلک سر اسماء الثلاثة و العشر و اما فاطمة عدة سر هندسة هذا 135 و انه طبق جمع هندسته 27 و ان حین الجمع یظهر من الثانی مثل الاول تسعة و لذا ان حرفه الطاء و انه ثلث مثلث و هو بیت عصی الذی ینزل فی اسم الاعظم و ان عدة العصی هو عدة القدوس و النقیّ و انها لم یزل یستمد من شجرة البهاء لانها تسعة فی غیبه و اذا نزل فی العلانیة هو الشارب من کاس الف المائة بعد هو و حل و هنالک یظهر اسم الله الدیموم و حروفه القاف فی حروف المسطّرة فی کل کتاب مسطور ذلک سر قول الامام حیث قال خلقنا الله من نور عظمته و هو اول نور تجلی الله له به و جعله مقام نفسه و ان هندسة النور هم اسم الاحد لذا کل واحد من تلک الاربعة و العشر یدل عن الف الواحد من اول الذکر رتبة العشرة الی اخر الظهور فی اربعة عشر منازل هنالک یظهر دائرة ایقغ و تطلع شمس ظهور الازل بسر الالف و معناه و لذا قد ثبت عند اهل الحروف بان مطلع ظهور القائم هو حرف الظاء و ذلک حق لاریب فیه و ان النقطة هو خلق قبل الالف و ان له مراتب مالانهایة اول وجوده فی العشرة فی اسم الحب و آخر ظهوره فی بحر الاعظم اسم المستغیث هنالک یظهر ثلث نقاط و انه مثلث الالف اوله نقطة واحدة و آخره اربعة لم یزد علی ذلک بنقص تلک غیبها و شهادتها لمن عرف بدئها ختمها و منتها ها و ان عدة النقطة هو احرف البسمله و ان صورته هکذا ن(5) ق(1) ط (9) ت(4) و ان هندسته یصیر تسعة عشر سواء ( 19) بعد بالظاهر او باطن و لذا صار حروف البسمله تسعة عشر عدة اسم الواحد و لذا وقع بعد الباء السین لان الواو اذا نزل فی رتبة العشرة یظهر السین و نعم الذکر ذکر الله الاعظم الاکبر سلطان القائم القدوس و قد خلق الله لحروف البسمله ستة اسماء من اسماء عزته و هو فرد حی قیوم حکم عدل قدوس و لقد فسّرت تلک الاسماء و اسرارها فی کتاب علم الحروف و انّ اربع الف الف الظهور الظاهر هو الظاهر فی البسملة الالف الواحد هو الغیب فی بین الباء و السین و الثلاثة الظاهر فی الله و الرحمن و الرحیم و ان ذلک الاول اسم المکنون المخزون و الثلاثة الظاهرة هی ارکان الثلاثة و الاسماء الثلاثة و هو رکن التوحید و النبوة و الولایة و ان الغیب اذا اتصل بالثلاثة یظهر ظهور القائم و یصیر اربع الف تمام دائرة الایقغ و عدة الظهور ولو ارید ان استخرج کلما احاط علم الله من هذه النقطة بهیکل دائرة الایقغ و عدة الظهور فی باب ظاهر و لکن ختم بخاتم الله و هو مکنون عند الله و مخزون فی غیبه فمن اراد ان یطلع علیه فقد ضادّ الله فی ملکه و نازعه فی سلطانه و باء بغضب علی غضب من الله و ان ماویه النار و ان هذه هی طینة التی خلقت عنها تلک النفوس المقدسة و ان جنتها هی نفس ارضها و سمائها هو کلها و لذا صار کلهم الظهور و کلهم الظهور الاول فی اعداد الفردیة و الثانی فی اعداد الزوجیة فبهم ظهر فی ملکوت السموات و الارض بانّ لا اله الاّ الله و انّ سر الذی قدم النفیّ علی الاثبات هو لاجل تنزل العشرة فی اربعة عشر منازل هنالک یظهر احدی و ثلاثین الف فی قوس النزول الدوّم مقدم علی الالف و لذا یقول العبد لا اله و هو دولة الابلیس و لذا قدّم دولة آل محمد و لکن فی قوس الصعود قدّم الالف الدّوم و لذا ثبت کلمة الاّ الله بالف و هو دولة آل محمد لیس بعده دولة لاحد لانّ الولی کلمه کفر و الثانیة کلمة حق و لو انّ کلمة الولی لم یکن لم یتنزّل الحب فی اربعة عشر منزلا و لکن ظلّها قد ظهرت فی اعداد آل محمد و لذا ظهر ما ظهر و ان کل العلم فی علم الالف فی احدی و ثلاثین و انّ به یستظهر ما هو المستبطن بما هو مکنون فی علم الله و انّ طینة التی خلقت عنها شیعة محمد و آل محمد هو من ذلک الطینة ای الف العشرة فی نفس الحب و لکن قد جعل الله کل تلک السبعة نفس واحدة و جعلها جنّة احدیّة سمائها هی ارضها و ارضها هی سمائها و اهلها هی و نفسها و آلائها هی ذاتها لم یر احد فیها غیرها شرابها کافورها لبنها سازجها خمرها مجردیتها مائها جوهریتها کلها بعضها و بعضها کلها اوّلها آخرها آخرها هو اولها باطنها هو ظاهرها ظاهرها هو باطنها سماء تلک الجنّة اربعة الف الظهور و ارضها هی اثنین اثنین الظهور لم یعکس فی تلک الجنّة الاحب الاول فی تنزله باربعة و العشر منزلا و انّ من دون هولاء الاربعة و العشر هذه السبعة لا نصیب لاحد من هذه الطینة الاولیّة الازلیة و لکل نصیب من القرب لها و هو جنّة و البعد عنها و هو ناره ... الرحمن اقترب الساعة و انشقّ القمر فی باطن الظاهر و فی باطن باطن ... فو الذی لا اله الاّ هو الالف الغیب فی بین الباء و السین لانّه خلق الله مع الثلاثة معا و هو جزء من کلمة الاولی و ان ذلک الاسم هو الذی ظهر بظهور نفس الظهور علی جبل الشدید خلق کل عل الله من قبل و من بعد ... بلی انما الانبیاء خلقوا من فاضل ذلک الطینة و لا نصیب بهم مثل ما قدرالله لنفس الطینة و اهلها اربعة و العشر اسماء الظهور الذی اوله الحب و الاخره الظهور (1111)و اوله عشرة و آخره الف مأة و احدی عشر و ان نفس الظهور فی کل یعیش فی جنّة و هی نفسه لاغیره لن یعرف احد الا الله ... لتری طلعة القدوس فی نفس الظهور الذی هو الاحد القیوم ذلک سر من اسرار جفر فاطمة ... بضیاء شمس التی قد اشرقت علی محمد فی لیلة المعراج فی قبّة بسم الله الرحمن الرحیم خلقت من قطعة یاقوت الحمراء علیها تسعة عشر قنادیل من لولو ابیض فیه عطر من عواطر مجد الازل ... الانهار الاربعة من لبن و هو یجری من میم الاول هم یجری نهر من عسل المصفی و هو یجری من میم الرحمن ثم نهر من خمر لذة لشاربین هو یجری من میم الرحیم ثم نهر من ماء غیر آسن و هو یجری فی ظل الف الغیب من بین الباء و السین لان السین فی غیبه میم و انه لما نزل فی رتبة الستة لظهور الواو الوحدانیة فی العشرة لیظهر حرف السین و اذا قدّم الباء علیه هو تمام کن ... (ایضا)

ترجمه
بسمه العلی العظیم الاکبر الارفع الاظهر ... تجلی کرده است برای جمال نقطه با آشکار شدن الف در باطنش و آشکار شدن باء در ظاهرش تا زینت دهد کل حروف را به وسیله جوهر زینتها، زینت تازه ها و نورهای گوناگون تازه قدرتش ... هاء ظاهر کمال جمال اوست و باب باطن برای بلندای قدرتش و به همین جهت است که همه می گویند لا اله الا هو و همه می گویند محمد عبد اوست و رسول اوست و علی (ع) و ائمه مظاهر قدرت او و اسم مکنون (پنهان) جایگاه عزت خداوند است (بی نیازی مطلق) – الرحیم مقام حضرت قائم است که ثمره اسلام در آن ظاهر شد یعنی با ظاهر شدن الف چهارم(پنهان) (باسم الله الرحمن الرحیم) در سن 28 سالگی که حضرت به قائمیت رسیدند دایره ایقغ را ظاهر فرمودند و فرمودند آنچه بوده و خواهد بود در این دایره است که به 5 تن از اصحاب کبار فرستادند - بزرگ است پروردگار من چقدر بزرگ و بلند پایه است آفرینش پروردگار من چقدر بزرگ و بلند پایه است جد، پروردگار من – (توضیح جد : جد عددش 7 می باشد مثل کلمه ابد و دارای تفسیر مخصوص است که به محض پیدا شدن برای شما تایپ خواهم کرد .) و او همانگونه که هست در رتبه ازل و عزیز خودش و شکوه جاویدان خودش (ابد=7) هرگز او با عدد شناخته نمی شود و با احد (یک) توصیف نمی شود و او فرد و هم واحد و هم احد و هم قیوم و هم صمد است ... اگر بگویم همانا تو تو هستی زینت دادی جمال فواد مرا (یعنی این کلمه به خدا برنمی گردد بلکه به رتبه فواد اول خلق باز می گردد ) و آن هم از تو بریده شده است (به سوی خدا نمی رود) با ایجاد کردن آن توصیف از جانب تو ای خدا ( یعنی هر چه گفته می شود در مورد خدا وصف خلق است به خدا و به او نمی رسد – کلام حضرت علی : هرچه راجع به خدا فکر کنیم کفر و شرک است ) و اگر بگویم برای او برای او ( له له) محدود کرده ام مقام نفس خودم را (مقام سوم ) به مرزهای عددش با ذکر کردن انیّات (انیّات به معنی هستی ظاهری است که مفهومش رتبه چهارم یا عالم ناسوت یا جسد می باشد ) در باطنش و یگانگی پنهان در ظاهر آن و ثابت می شود به ذات تو توحید ظاهری تو از شکوه بزرگی تو در خانه عصی(170) و خانه قدوس (170) و خانه عصی و خانه نقیّ(170) و دو اثبات و دو تا دو دلالت می کند بر احد قیوم (یگانگی قائم) - دو تا دو 4 اصل دین می شود – منزه است پروردگار ، به آن ظاهر می شود اسم مخزون و اون اسم بلند پایه پناه خواسته شده( مستغیث (2010))و پنهان می باشد . منزه هستی تو منزه پروردگار که هر کاری از نزد تو یکسان است (برای همه مخلوقات از نظر ایمان یکسان است ) – توضیح اینکه وقتی در روز قیامت خداوند می فرماید به مخلوقات الست بربکم : آیا من پروردگار شما نیستم ؟ این یکسان است برای همه مخلوقات و اولین فردی که جواب می دهد بلی اول من آمن می شود و سبقت می گیرد در ایمان و ابلیس جواب می دهد نه (لا) در مقابل اول من آمن قرار می گیرد ( یعنی نار و نور توسط مظهر خدا خلق شده است) - ... بله و همانا خداوند خلق فرمود محمد و آل محمد را از شجره احدیت و همانا صورت آن (ظاهر آن ) در عددش یعنی قیومیتش (قائم شدنش یا زنده شدنش ) آن الف ظاهر است بعد از نقطه - یعنی ائمه همه از الف ظاهربعد از نقطه پدید آمده اند – که البته شرح داده شده است در بیشتر سخنان ما به اینکه الف اولین کلام اوست و آن 10 است و 10 همان حب اول است از حضرت رسول– ( یک ترقی می کند و به 10 می رسد که معادل اسم حب می شود که نخستین عشق ایمان است که از حضرت رسول پیدا شده ) – و آخر آن الف است و معنای آن ، و آن 4 الف می شود در عدد کلمه ظهور(1111) ... و این نخستین دریایی است که خداوند آفریده است در جوهرهای عالم عماء و کافور ثناء و نمونه آن در میان حروف دریای (هاء) است و همانا کلمه آن مثلث قدوس و العصی و العصی و باطن این هاء الف است بین دو تا دو(212) و جسمش الفی است میان دو تا باء (ب ا ب) ، آن اولین دریایی است که خلق فرموده خداوند برای محمد و آل محمد و دریایی کوچکتر از هاء نیست (از نظر عددی) و همانطور لطیف تر و بزرگتر زیرا که آن دریای ازل (نخستین) است هرچه به او نسبت داده شود نقس اوست نه غیر او و پایان آن هم دریای اعظمی است که احاطه دارد به تمام اسماء خداوند عز وجل و آن اسم مستیغث است و آن از نظر عددی به آخر کثرت می رسد و آن هم مانند بحر اول الف است و دو تا دو . خداوند از این دریا بزرگتر خلق نکرده است از نظر احاطه کردن و قدرت و شکوه و عظمت و نه در الف اول که اول دریاست به همین سبب همانا اولین بحر صورتش هاء و آخرش هم هاء می باشد وقتی اینها را جمع کنیم دیده نمی شود در جمال او جز اسم رب زیرا که عددش 202 می شود و در جمال بحر آخر جز نفس اول دیده نمی شود جز اینکه نقطه آنجا الف شده است ، اینچنین خداوند آفریده است شجره احدیت را و اولین درجات یاد کردن درخود شجره احدیت خود اسم حب (10) است و سپس 11 هو و سپس دیموم 100 سپس عال 101 سپس علی 110 سپس اعلی 111 سپس الف 1000 وسپس المظلل 1011 ، آنها مراتب غیب (باطن) برای مشیت و اراده و قدر و قضا و اذن و اجل و کتاب منظورم محمد علی و فاطمه و حسن و حسین و جعفر و موسی است وقتی این هفت درجه باطن به ظاهر بیاید آنجا 7 درجه ظاهر مثل باطن می شود همگی یک است (یکان است) بدون 2 و همانا آخر این 14 مرتبه ظاهر می شود 4 الف شکل دایره ایقغ عین کلمه ظهور است ( که 1111 میباشد ) در کلمه باب اینجا ظاهر میشود از 4 الف این 7 کلمه مفید به معنای بدایت ( آغاز ) و نهایت (پایان) این چهار الف را می خوانی هو علی علی هو ، باب ظاهر آن علی می باشد و علی ظاهر شده باب می باشد این 4 الفی است از 7 و 3 تا الف دیگر پنهان است در خود اسم ظهور و هرکس بداند دایره ایقغ را و حکم آن را وارد می شود الف در 14 منزل آنوقت می تواند بییند شمس ظهور را در آخرین منازل بوسیله 4 الف و آن الف است و معنایش نه غیر آن ، زیرا عدد الف (111) و معنای آن الف(1000) می باشد و اگر الف چهارم را اضافه کنیم به آن سه الف ظاهر می شود آفتاب ظهور ، از زیر پرده غافل(1111) و ظاهر می شود به آنچه در آسمان ها و زمین است به خود کلمه ظهور همانا کسی نگاه کند در حقیقت به روح حروف (عددشان) همه آنها را دو تا الف می بیند (11) و همه آنها می شود هو (11) و همه آنها می شود علی و نگاه کن در عدد اسم اول محمد صورتش 92 می باشد وقتی 2 را با 9 جمع کنی می شود 11 که علی است و نمی بینی جز 11 همانطور علی اوست وقتی عدد هو را جمع کنی می شود 11 و همانا عدد حسن 10 است و حسین 11 است . می بینی که یک الف در اسم حسن کم است به این دلیل است که او به جدش وارد شده و ناچار باید 10 باشد زیرا که اول رتبه عدد ثابت شده که کلمه حب است وقتی این 10 مکرر شود ظاهر می شود اسم ودود (20) و از عدد آن اسم رسول ظاهر می شود چنانکه م(4) ح(8) م(4) د(4) عدد 20 ظاهر می شود که کلمه ودود است از اینجهت حسن شبیه شده به جدش رسول الله و حسین شبیه شده به پدرش علی و جعفر هم با وجود کثرت عددش علی است زیرا که صورت آن 353 است ووقتی جمع کنی 11 می شود همانا موسی به رتبه هفتم کتاب رسید عددش حسین شد وقتی جمع کنی 17 می شود و آن عدد نقطه است در 14 منزل ولی در صورت یگانگی نیست مگر عدد آن هیکل اسم قدوس (170) در منتهای عروج واسم بهی (17) می شود در اولش از این جهت وقتی زندانی شد امام موسی کنار رفت پرده از زنش وقتی وارد شد سجده کرد برای خداوند و گفت قدوس قدوس تا برگردد به محل خودش و این راز این 13 اسم است که گفتم و اما حضرت فاطمه (ع) عدد آن 135 است و وقتی آن را جمع کنیم عددش می شود 27 و وقتی آن را جمع کنیم ظاهر می شود 9 و از این جهت حرف آن (ط) است همانا آن ثلث مثلث یعنی (3/1*27=9) و آن خانه عصی است که بیت عصی وارد شده به اسم اعظم ، همانا عدد عصی با عدد قدوس برابر است و برابر است با عدد نقیّ همانا حضرت فاطمه همیشه کمک می گیرد از نخستین شجره زیرا بهاء (9) می باشد در باطن و وقتی وارد شود به ظاهر آن می خورد از لیوان الف 100 بعد از هو و حب و آنجا اسم دیموم خدا ظاهر می شود که 100 است و حروف آن (ق) می باشد در هر نامه نوشته شده حرفش قاف است و آن راز کلام امام است : خداوند ما را از نور عظمت خود آفریده و آن اولین نور است و خدا تجلی کرده برای او به خود او (واسطه ندارد) و آنرا جانشین خود قرار داده و عدد هندسی نور اسم احد است از این جهت است که هر یک از این 14 معصوم دلالت دارد به الف احد که این اولین ذکر است که اولین ذکرش 10 و آخرش ظهور(1111) در 14 منزل اینجا دایره ایقغ ظاهر می شود و آفتاب ظهور ازل (حضرت رسول) ظاهر می شود بوسیله راز الف و معنای آن و از این جهت ثابت شده است در میان صاحبان حروف به اینکه آغاز ظهور حضرت قائم حرف ظاء می باشد و این درست است و شکی در آن نیست و آن قبل از الف (1000) خلق شده است و همانا آن درجات بی پایان دارد نخستین وجودش در 10 است که اسم حب است و آخر ظهورش تحر اعظم است که اسم مستغیث است آنجا سه تا نقطه ظاهر می شود و آن سه تا الف است اول آن نقطه واحد است و آخرش 4 اضافه نشده به آن به کم بودن آن در باطن و ظاهرش (کم و زیاد نشده) و برای کسی که شناخت آغازش را و پایانش را همانا عدد نقطه آن حروف بسم الله است (19) صورت آن این طور است ن(5) ق(1) ط(9) ه (5) و عددش میشود 19 یکسان چه در ظاهر چه در باطن ، از این جهت نقطه شده حروف بسم الله که 19 عدد اسم واحد می شود از این جهت بعد از حرف (ب) حرف (س) آمده زیرا که واو 6 وقتی وارد شود به رتبه دهگان حرف سین (60) ظاهر می شود و چه ذکر زیبا است ذکر الله الاعظم الاکبر سلطان القائم القدوس و همانا خداوند خلق کرده برای حروف بسم الله 6 اسم را از اسمهای عزیز خودش و آنها عبارتند از :فرد حی قیوم حکم عدل قدوس البته تفسیر کرده ام این 6 اسم را و رازهای آنها در کتاب علم حروف که همانا 4 تا الف کلمه ظهور ظاهر است که آن 4 الف ظاهر است در حروف بسم الله یک الف پنهان است در میان (ب) و (س) و اما 3 الف دیگر آشکار است در اسمها ی الله الرحمن الرحیم و همانا الف اول اسم مکنون مخزون می باشد و آن سه الغ ظاهر سه رکن از اصول الدین است و آن سه اسم عبارتند از : توحید و نبوت و ولایت وقتی آن الف پنهان وصل شود در این سه تا ظهور قائم ظاهر می شود و آنوقت 4 الف ظاهر می شود و تمام دایره ایقغ کامل می گردد و عدد ظهور ، اگر بخواهم ظاهر کنم هر آنچه را علم خداوند احاطه کرده است از این نقطه در هیکل دایره ایقغ و عدد ظهور در باب ظاهر ولی خداوند آن را ممنوع کرده است و آن پنهان است در نزد خداوند در باطنش و هر کس بخواهد با خبر شود از آن در حقیقت با خداوند دشمنی کرده است در کشورش و با خدا جنگیده است درقدرتش و خشم خدا را خریده و جایگاه او آتش جهنم است ، همانا این ( الف ها ، یکانها ) طینتی است که خلق شده از این نفوس مقدسه (14 معصوم) و همانا جنت آن خود ارض آن و آسمان آن است و همه آن است از این جهت همه آنها شده ظهور (1111) ، اول است (حضرت رسول) در یک بودن و دوم در اعداد زوج بوسیله اینها ظاهر شد در ملکوت آسمانها و زمین به اینکه (لا اله الا الله) و همانا راز اینکه کلمه نفی لا اله مقدّم بر کلمه اثبات (الا الله) شده این است که وارد شده 10 به 14 منزل اینجا ظاهر می شود 31 الف در پائین آمدن دوم مقدم است بر الف ، از این جهت بنده می گوید لا اله و آن دولت شیطان است از این جهت دولت ابلیس مقدم شده بر دولت آل محمد اما وقتی از پائین به بالا برویم جلو افتاده الف دوم ، از این جهت ثابت شده کلمه الا الله به الف و این الف دولت آل محمد است و بعد از آن دولتی نیست برای کسی زیرا آن اولی کلمه کفر است و دومی کلمه حق است گر چه کلمه اول وارد نشده است هرگز به اسم حب در 14 منازل اما سایه آن ظاهر شده است در اعداد آل محمد از این جهت ظاهر شده آنچه ظاهر شده و همانا تمام علم در شناختن الف است در 31 الف بوسیله این 31 الف ظاهر خواهد شد آنچه باطن است آنچیزی که پوشیده شده در علم الهی و طینتی است که از آن خلق شده شیعه محمد و آل محمد (4 باب) آن از همین طینت است . یعنی همان الف 10 خود کلمه اسم حب ، و اما خداوند همه این 7 تا را یک نفس قرار داده و آن را جنت احدیت خود قرار داده و آسمان آن زمینش است و زمینش آسمانش است (جهت ندارد) و آن ، آسمان آن است واهل آن خودش است-(توضیح اینکه در این بخش در مورد مقامات نقطه صحبت می کند و اینکه همه مقامات در او وجود دارد و در این مکان حتی اول مومن راه ندارد )- و آلاء آن همان ذات آن است هیچکس در آن غیر آن نمی بیند . شرابش کافورش است (کافور رنگش سفید است اشاره به رتبه اول) شیرش همان سادگی آن است (4 مایع بهشتی که به رتبه های ایمان اشاره دارند و در اینجا به بسیط بودن نیز اشاره دارد ) شرابش مجرد بودن آن است (مجرد از همه چیز می باشد) آب آن جوهر بودن خودش است کل بودن آن همان جزء بودن آن است و جزء بودن آن همان کل بودن آن است اول آن همان آخر آن است و آخر آن همان اول آن است باطنش عین ظاهرش است و ظاهرش همان باطنش است و آسمان این جنت 4 الف ظهور است و زمین آن دو تا دو ظهور(11 11) است ، منعکس نشده است در این جنت جز همان حب اول وقتی پائین می آید 14 منزل همانا غیر از این 14 برای کسی بهره ای نیست ، از این طینت نخستین ازلی برای هر یک بهره ای است از نزدیک بودن به آن طینت و آن جنت است و دوری از آن آتش آن است ... الرحمن نزدیک شده است قیامت (ساعت به معنای قیامت یا ظهوراست ) و ماه دو نیم گشته ( یاد آوری : ماه اشاره به ولایت دارد) در باطن ظاهر و در باطن باطن (یاد آوری : باطن باطن اشاره به ظهور حضرت قائم در مقام بابیت دارد یعنی باطن باطن مقام بابیت است ) سوگند به آن کسی که لا اله الا هو که آن الف پنهانی است در میان (ب) و (س) ، زیرا که آن را خداوند با آن سه تا الف با هم خلق کرده است و آن پاره ای از نخستین کلمه ای که بسم الله باشد است و همانا آن اسم همان است که ظاهر شده به پیدایش کلمه ظهور بر بالای کوه چهریق ، به آنچه که خداوند از نو آفرید خلق جدید را بعد بازگشت خواهد داد ... وقتی که پروردگارت تجلی فرمود بر کوه چهریق تمام تجلی الهی که در گذشته بوده و در آینده خواهد بود همه خلق شد بله همانا انبیاء خلق گشته اند از اضافات این طینت (سرشت) و انبیاء بهره ای ندارند مانند آنچه که خداوند به این طینت به خود این طینت مقدر کرده و اهل این طینت 14 اسم ظهور می باشند که اولین آن حب و آخرین آن ظهور است یعنی اول آن 10 و آخر آن 1111 می باشد و همانا خود ظهور در همه آنها زندگی می کند در این جنت و آن جنت نفس ظهور است نه غیر آن ، و هیچ کس آن را نشناخته جز خدا ... البته می بینی جمال قدوس را در خود کلمه ظهور که آن همان احد قیوم است و آن یک رازی است از رازهای جفر حضرت فاطمه ... از نور آفتابی که از نور آفتابی که درخشیده است بر محمد در شب معراج در آن گنبد (بلند ترین نقطه) بسم الله الرحمن الرحیم . خلق شده از یاقوت سرخ یکپارچه که بر بالای آن 19 قندیل است که آنها از مروارید سفید هستند در آن یک عطر از عطرهای بزرگ ازل (مجد ازل) می باشد ... 4 رودخانه یکی از شیر و آن جاری می شود از میم اول و بعد یک رودخانه از عسل است و آن جاری می شود از میم الرحمن و سومی رودخانه ایست از شرابی که لذت دارد برای خورندگانش و آن از میم الرحیم جاری می شود و بعد رودخانه ایست از آب پاکیزه که جریان دارد در ظل الف غیب از ما بین (ب) و (س) زیرا که در باطن سین ، میم است – توجه : اینجا ترتیب صعودی است یعنی از رتبه پائین به بالا رفته - وقتی پائین بیاید در رتبه 6 برای ظهور واو وحدانیت در 10 ظاهر شود حرف سین وقتی (ب) مقدم شد بر سین آن می شود کلمه کن (70)

جمله آخر نقص دارد احتمالا در نسخه برداری اشتباه شده است ، احتمالا 10 باید مربوط به الف غیب باشد که با سین کلمه کن شود ولیکن تا اصل پیدا نشود نمی توان دقیقا اظهار نظر کرد.

---

Please select one of the following:
to return to the main page, or
to view a presentation on this commentary in English.
to view a presentation on this commentary in Persian.
to return to the main page, or
to close this window.

---